23 november - Terug naar huis

En dan wordt het de 23e time to go home…

Vroeg weer op, bijtijds ontbijten en alle spullen ingepakt. De taxi was besteld om half9 maar toen ik kwart over 8 stond uit te checken stond de chauffeur al naast me met een bordje Hans van Wolde in de hand 😂 Ja hallo, moet eerst nog even dit afhandelen. De vlucht was een uur vertraagd, dus zooo een haast hadden we niet.

Dat vertelde ik ook de chauffeur en gelukkig hield hij er rekening mee. In de stad was het ochtend spits maar eenmaal buiten konden we makkelijk doorrijden. De man sprak prima Engels en we hebben een leuk gesprek gehad over van alles en niets. Of ik van voetbal hield, het EK van 1988 herinner (wie niet?) 😄, van Basten Gullit en Rijkaard kende, verhalen van zijn familie, over de Thaise koning en onze koning, maar op een leuke ontspannen manier.

Binnen 45mins waren we op de luchthaven. We konden al inchecken voor de vlucht, al ging die om 1330uur i.p.v. 1230uur. Alles automatisch met een drop off machine. Bij de security verliep alles op rolletjes, mijn powerbank moest achterblijven (was de hele vakantie al in de handbagage) en Hans moest de sinaasappelsap achterlaten. Nou prima.

De paspoortcontrole was een ander verhaal, ellenlange rijen, waarvan je altijd denkt net de verkeerde te hebben uitgezocht. Maar na wat gestempel liepen ook wij in de dutyfree zone. Hans op zoek naar de smokingzone, maar wat schetst onze verbazing, de meeste Zuid Aziatische luchthavens hebben zo een zone, maar niet Bangkok. Oeps dat wordt bikkelen tot op Schiphol! Hij wordt er gelukkig niet sjacherijniger door.

Nog de laatste Baht uitgegeven, wat gegeten en langzaam naar gate F6. De vlucht was natuurlijk te laat binnen maar zo snel omdraaien doen ze nou ook weer niet, dus pas om 1400uur vertrokken. De vlucht duurde 1210uur en zou lokale tijd rond 2130uur in Nederland aankomen.

Heb gelukkig wat kunnen dutten (slapen kun je het niet noemen) en Hans ook, het eten was zo zo.. maar de stoelen bij de nooduitgang met beenruimte maakte een hoop goed. 

Eenmaal op Schiphol leek het een eeuwigheid te duren eer de bagage er was. En de douane keek niemand na, althans dat gevoel had ik.

Door de deur op zoek naar Naomi die ons kwam halen. En ik zie Naomi staan, kijk nog eens…. Deborah… en nog eens… Georny… en kijk naar beneden.. Bobby!!! ❤️❤️❤️

Wat een warm welkom!!! Dat is ECHT thuiskomen! Wat een grote verrassing, dat hadden ze echt goed voor elkaar! De enige die gemist werd was Gianni maar hij moest werken, snap ik heel goed.

Naomi zei nog “Je schreef dat je je kind mist, maar je andere kinderen komen je halen” Zo lief, en zo voelde het ook! Lieve Naomi Deborah en Georny, dank jullie wel.

En zo komt een 3 weekse reis dan echt tot een einde. Hans en ik hebben echt genoten, en zijn opgeladen om de winter tegemoet te gaan. Wat een belevenissen! Voor geen goud had ik dit willen missen.

Nu lekker nagenieten, en voorzichtig een planning voor de volgende reis maken 🤭