Het Noorderlicht

Om 1820uur moesten we ons melden bij het kantoortje van de gids. Dik gekleed met thermo-ondergoed, thermo-sokken en muts met wanten kwamen we aan. Zegt die reisleider: “Denk je dat je je daarmee staande houdt in de kou?” Ik zeg ja, ik geloof het wel ... Maar ja hij is de kenner.. Schoeisel was wel in orde, maar hij kwam met grote iso-pakken aan. Nou neem maar mee, we zien t wel.

De groep bestond uit 15 deelnemers .. voornamelijk Duitsers, 2 Japanse meiden en een Frans gezin. 

Voor we vertrokken uitleg met een film over het ontstaan van de Aurora en hoe het zich ontwikkelt. Niet bere-interessant, maar je luistert toch even mee.

Rond 1845uur vertrek met een busje. Met behulp van een app reisde de gids naar de beste plek om het Noorderlicht te zien. Vandaag was het een heldere lucht, maar ook dat is geen garantie voor het zien van het Noorderlicht. De reis duurde een goede anderhalf tot 2 uur eer we ergens stopten. 

Ver weg van de bewoonde wereld, pikkedonker en midden in de sneeuw werden we gedropt. De maan was het enige licht 💡...

We hadden een instructie gekregen voor het instellen van de camera (ik had een foto van de instructie) en een statief te leen. Aangezien alle basis instellingen klopten, maar wat we ook deden ... geen foto’s .. Toen was er nog geen Noorderlicht te zien. Wellicht als het er is, dat t beter gaat. De meesten anderen waren druk met hun spiegelreflexcamera’s.. hele tassen werden geopend vol met allerhande lenzen, kabeltjes en doekjes.. sta je daar met je Canon compact die ook wel wat kan maar op een statief in het niet valt.

Het was er -16 graden, dus een om een idee te geven hoe we daar stonden in de verzengende kou, een camera die we (dachten) niet aan de praat te krijgen.. iedereen die naar boven staart maar niets ziet.. en je blijft in beweging om geen vries tenen of vingers te krijgen. Die grote iso-pakken waren overbodig want een koud lijf hadden we niet.

Ik dacht nog enthousiast we gaan vast naar een andere stek, maar niets was minder waar.. de gids vroeg of iemand iets warms wilde drinken (thee, koffie en hot choco) met een koekje erbij. Nou kom maar op, een kopje thee gaat er altijd in .. de Japanse dames dachten blijkbaar dat de koekjes voor hun waren neergezet, want die gingen demonstratief vooraan staan en hengelden bijna alle koekjes naar binnen.

Na anderhalf uur in t donker te hebben gestaard riep de gids “Kijk, daar begint het” .. iedereen achter de camera en schieten maar..

Heel eerlijk.. Hans en ik staren en op zoek naar een groene gloed, maar wij zagen niks...Hoe dan? Waar is die Aurora dan... bleek in de lucht een ietwat witgrijze streep de Aurora te zijn.. Huh, niks groens.. Nee zegt de gids, die kleurt groen als je een foto maakt met de lens iets langer open...

Oooohhhh .. nou Hans schiet jij maar... wat hij ook deed.. geen foto...

Pfff ... Hans morrelen aan de instellingen.. en waarachtig na een kwartier aankloten.. de eerste foto...

Geen beste, maar het is wat.. het licht kwam en ging, en schieten wat je schieten kan.. ik denk in de twee uur later dat Hans zo een 200 foto’s heeft geschoten .. jullie houden ze tegoed want hier kan ik die niet uploaden van de Canon naar de IPad. 

Tegen half 12 konden we niet meer.. bevroren tenen en vingers, stijve nek van het naar boven turen. Iedereen vond het welletjes. 

We reden via een tankstation (voor sanitaire stop) naar de Fjorden om daar nog wat foto’s te schieten.. Hans en vele anderen bleven in de bus, maar ik liet me niet kennen en ook even buiten kijken. 

Niet realiserend dat daar de wind zijn ding doet, en het vele malen kouder voelt met een goede bries.. ik was binnen 5mins weer in de bus.

En 20mins later op weg naar Tromsö, alwaar we om half2 weer aankwamen.

Wat een ervaring, en achteraf had ik het voor geen prijs willen missen.